روزه دار نارگیله :)
به نظر من ماه رمضون همین که از روز هفتمش بگذره یعنی همون یه هفته خودمون دیگه تحمل روزه ساده ست ... به عبارتی به این زمان میگن زمانی برای آب بندی شدن :) حالا خداییش دهن ماه رمضون دروغ نباشه هنوز تو تعداد روزش اختلاف دارم با خودم ... یعنی به نتیجه دقیق نرسیدم :| مثلا همین امسال خود من روز اول اندازه هفت روز تِستِ سیستم مرکزی شدم ! خدا رو شکر زنده ام هنوز ! قشنگ معلومه روزه بهم ساخته که مغزم هنوز اندک فعالیتی داره :) خاطر نشان کنم که هوای مشهد این روزها به مدد بارش بارون های حسابی و قشنگ تقریبا خنکه و اصلا جون میده واسه روزه و ماه رمضون ... روز اول بحث بحثِ روزه داری و تشنگی و گرسنگی و گرما نبود بحثِ یه گوی بود اندازه نارگیل ... القصه یکی بود یکی نبود غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود یه گوی بود قدِ یه نارگیل که همین طور بی هوا داشت برای خودش قِل می خورد ! و تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل ! حالا من که خودم بارها و بارها گفته و از گفته خود دلشادم که همی تحمل درد در من اصلا نباشد یا نهایتا اندکی باشد آن هم با اشک و خون بسیار ! فلِذا بچه زنده هستم یک معتاد به آکسار و کدئین و شما نمی دانید آن چه من استغفرالله می دانم ؟! نه بابا آنچه من کشدیم ! نه نشد کشیدن معتی نداره یعنی نمیشه که بشه :| همون تجربه کردم ! خلاصه خدا سر کلاغ کورای بیابون نیاره جنس باشه حالت خراب باشه اختیار باشه نارگیل باشه ولی خدا هم باشه :) قرص منظورم بود !
نمی دونم چرا گاهی همه اعضا و جوارحم یه تِم خفیف لجبازی دارن ! دیگه موقع افطار با یه دونه قرص خوب نمی شد که ! لامصبا گچ می ریزن توش به جای چیز ! متفاوت خوردم بلکه افاقه کنه ! ساعتای ده یازده شب یه حالی بودم سرخوشِ و خندان لب و مست !
پی نوشت : گذر روزها باور کردنی نیست ... گاهی خیلی دور گاهی خیلی نزدیک ...
